Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił dzisiaj odwołanie Krajowej Rady Komorniczej od decyzji UOKiK z 31 marca 2014 r. Decyzja dotyczyła kilku postanowień Kodeksu Etyki Zawodowej Komornika Sądowego. Zdaniem UOKiK postanowienia te mogły ograniczyć konkurencję między komornikami. W ustnych motywach wyroku SOKiK podzielił stanowisko Urzędu.

Ponieważ wspólnie z adw. dr hab. Pawłem Podreckim mam przyjemność uczestniczyć w sporze po stronie Krajowej Rady Komorniczej oczywiście posiadam wiele przemyśleń na temat wyroku SOKiK. Z punktu widzenia rozwoju prawa konkurencji prawdopodobnie najistotniejsza jest jednak kwestia prawnej kwalifikacji komornika sądowego.

Zakaz porozumień ograniczających konkurencję dotyczy wyłącznie porozumień między przedsiębiorcami. Istnieją poważne wątpliwości co do tego, czy komornik sądowy może być kwalifikowany jako przedsiębiorca. W szczególności wątpliwe wydaje się w tym przypadku spełnienie przesłanki działania „we własnym imieniu”. Definicja przedsiębiorcy z Ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów jest szeroka, jednak każdy jej wariant wymaga, aby działalność była prowadzona „we własnym imieniu”. Tymczasem komornik zarówno w relacjach z dłużnikiem, jak i w stosunkach z wierzycielem działa nie we własnym imieniu, lecz jako organ – podejmuje władcze decyzje i stosuje przymus państwowy.

Jest to oczywiście tylko jeden z elementów rozstrzyganych w powyższym sporze. Wszystkie one będą teraz podlegały ocenie Sądu Apelacyjnego, ponieważ Krajowa Rada Komornicza z pewnością złoży apelację.

 

Photo by Sergey Galyonkin